انسان‏ها در ابتدای حیات، کاملا در تعامل با محیط طبیعی و همسو با قوانین محیط زیستی زندگی می‏کردند. در واقع دوران تمدن توحش یا ابتدایی بشر، تمامی فعالیتها منطبق بر قوانین اکولوژیک و متناسب با ظرفیت منابع پایه (آب، هوا، خاک) بود؛ تا اینکه، انسان آموخت چگونه حیوانات وحشی را اهلی و در خدمت خود بگیرد. درواقع، فصلی نو از تمدن، بنام بربریت یا کشاورزی شکل گرفت. در این زمان نیز، هنوز انسان در استفاده و بهره‏برداری از منابع طبیعی به قدرت بالایی نرسیده بود؛ تا اینکه با افزایش توانمندی انسان و کشف فلزات، تمدن مدرن آغاز گردید که در آن، انسان‏ها به سرعت به منابع پایه در طبیعت در جهت توسعه ناپایدار هجوم بردند و نتیجه اقدامات بی‏ برنامه و ناآگاهانه، تخریب و آلودگی‏های بسیار زیادی بود که در تمامی مولفه ‏های منابع طبیعی بجا گذاشتند. اوج تخریب‏ ها زمانی اتفاق افتاد که بشر تصور می ‎‏نمود، منابع طبیعی، منابع نامحدودی هستند در حالی که تمامی منابع طبیعی موجود در کره زمین محدود، آسیب‏ پذیر و نابودشدنی هستند. به طوری که به خاطر همین درک دیرهنگام، متاسفانه، امروزه انسان با بحران‏ های محیط زیستی شدیدی در منابع پایه محیط زیستی مواجه است که ابتدا تصور می‏ شد، آنها شبیه خواب و خیال خواهد بود.

به نظر می رسد تنها راه برون رفت از بحران‏ هایی محیط زیستی موجود شبیه بحران آب، هوا، خاک، سلامت و ایمنی محیط، تنوع زیستی و غیره، تمرکز بر فناوری های نوین مبتنی بر علم و آگاهی همه جانبه می باشد. در این راستا، دانشگاه زنجان به عنوان یکی از کانون های علمی کشور در ارتقا سطح دانش و آگاهی های عمومی، تلاش دارد دومین همایش ملی فناوری های نوین در محیط زیست و توسعه پایدار را در تاریخ 8 شهریورماه 1401 برگزار نماید؛ لذا از همه پژوهشگران، همکاران دانشگاهی، مدیران و پرسنل محترم دستگاه های اجرایی، دانشجویان و علاقه مندان دعوت می نماید با ارسال یافته های پژوهشی ارزشمند خود حداکثر تا پایان روز 25 مردادماه 1401، ما را در این راه یاری نمایند.

گرچه هیچ رویداد علمی بی‏ عیب و کامل نیست، ولی ما سعی می کنیم با تکیه بر تجارب ارزشمند همه همکاران و فعالان، این کار ملی را به نحو مطلوب انجام دهیم. لذا در این راستا، پذیرای همه ‏ی پیشنهادات شما مخاطب عزیز هستیم. با امید به این که این اثر کوچک، گامی در جهت بهبود شرایط محیط زیست برای آیندگان، باشد و توانسته باشیم بخشی از وظیفه و نقش خود را در این راه ایفا کنیم.

با تجدید احترام

دکتر جابر اعظمی

دبیر دومین همایش ملی فناوری های نوین در محیط زیست و توسعه پایدار